Nadat Joris Ivens Indonesia Calling (1946) had gemaakt werd hij onmiddelijk beschuldigd van anti-Nederlandse propapaganda. De Veiligheidsdienst stelde ook onmiddelijk voor daarom zijn paspoort in te trekken, niet in 1951, maar al in 1945. In een nieuwe documentaire  'Indië verloren. Hoe een koloniale oorlog te verkopen?' presenteert filmmaker In-Soo Radstake een breed spectrum aan invalshoeken over hoe Nederland die oorlog verkocht, waaronder die van Ben Bot, voormalig minister van buitenlandse zaken. Hij bevestigt dat het de Nederlandse regering zelf was die pure propaganda en censuur pleegde, met verhullend taalgebruik (zoals 'politionele actie', vergelijkbaar met Poetins 'bijzondere militaire operatie'). Daarmee werd het Nederlandse volk gedesinformeerd of in het geheel niet geïnformeerd over wat er aan de hand was. Gerda Jansen Hendriks, filmhistorica en gepromoveerd op een onderzoek naar Nederlandse voorlichtingsfilms over de voormalige kolonie, stelt over Indonesia Calling!: 'De controverse gaat eigenlijk niet over de film zelf, maar over de persoon Ivens. Conservatieve kolonialen wilden wraak nemen op Ivens, omdat ze hem als een bedreiging van hun bevoorrechte positie zagen.' Naast beelden uit Ivens' film.en een fragment met een interview van Ivens zelf komt ook Anthonie Liem in beeld. In Sydney geeft hij uitleg over zijn schoonvader Fred Wong die de gefilmde stakinsgacties in de haven steunde en de productie van de film financieel mede mogelijk maakte. Hij is onder verdachte omstandigheden dood aangetroffen in de buurt van een clandestien Nederlands militair terrein in Australië. 




Deze meer dan uitstekende documentaire geeft een prachtig en verhelderend overzicht van de complexe polititieke en historische processen van het Nederlandse dekolonisatie proces. Al in 1949 wist de Nederlandse regering van de oorlogsmisdaden van het Nederlandse leger. Cornelis van Rij, een voormalige verzetsstrijder en jurist, onderzocht al in 1949 drie van dergelijke geweldadige acties, maar zijn juridische conlusies werden door de regring in de doofpot gestopt.
Volgens In-Soo Radstake is bijna elke betrokkene aan beide kanten slachtoffer en lijdt pijn en bittere teleurstelling. Zonder dat te erkennen is er geen goede verwerking mogelijk. In Nederland gata het gelijk over 'goed'en 'fout' om met hte vingertje te kunnen wijzen. Het blijft echter opmerkelijk dat in het nationale debat en ook in deze film de hoogste politiek verantwoordelijke, minister-president Louis Beel, de voorstander van de politionele acties, geheel onbenoemd en buiten beeld blijft. Zijn bijnaam is niet zonder reden 'de Sfynx'.  

De film Sellling a Colonial War ging tijdens het IDFA (in langere versie) in premiere en loopt nu in Nederlandse filmtheaters (January 2024).




<<

Adresgegevens

 

  • Bezoekadres:
    Tweede Walstraat 19,  Nijmegen


 


  • Postadres:
    Tweede Walstraat 19
    6511 LN Nijmegen

Contact

 

  • 06 539 60 552
     


 

Social Media

Ivens.nl Archief

Films:

83 Items

Fotos:

5695 Items

Documenten:

29572 Items

Bibliografieën:

678 Items

Affiches:

212 Items